Jelenie

Jeden z największych gatunków z rodziny jeleniowatych.

• Umaszczenie: Jelenie ubarwione są jednolicie. Młode zaś są cętkowane na bokach i grzbiecie. Umaszczenie zmienia się wraz z porą roku od brązowopłowego do szarego zimą.
• Wielkość: Jeleń może osiągać 2,5 m długości i wysokość w kłębie do 1,5 m.
• Waga: Do 350 kg, a masa spotykanych w Polsce jeleni waha się w granicach 150-160 kg. Największe rozmiary osiągają osobniki około ósmego roku życia.
• Poroże: O okrągłym pniu i dużej liczbie odrostków. Poroże zrzucane jest w połowie zimy i odrasta wczesną wiosną.
• Tryb życia: Jeleń z natury jest zwierzęciem dziennym, ale pod wpływem czynników zewnętrznych (obecność drapieżników, ludzi) zakłócających jego spokój i poczucie bezpieczeństwa prowadzi głównie nocny tryb życia, w dzień ukrywając się w leśnych gęstwinach. Rozpoczyna żerowanie po zmierzchu, a nad ranem wraca do swojej kryjówki.
• Odżywianie: Pożywienie jeleni stanowią pędy, liście, kora i owoce drzew i krzewów, trawy, zboża, zioła, ziemniaki, buraki, a zimą zeschnięte trawy, mchy, porosty, pączki i młode pędy drzew iglastych.
• Długość życia: Jeleń na wolności żyje do 12-15 lat. W warunkach hodowlanych nawet do 23.
• Ciekawostka: Liczba odnóg i masa poroża zwiększa się z wiekiem jelenia do 10-14 roku życia, u starszych osobników maleje (proces ten nazywany jest uwstecznianiem się poroża). Rzadko kiedy można spotkać byka tak starego, że poroże całkowicie zanikło. Jelenie śpią tylko 60-100 minut na dobę.

Daniel

Daniel należy do ssaka z rodziny jeleniowatych, posiada wygląd i tryb życia podobny do jelenia szlachetnego.

• Pochodzenie: Wyparty podczas ostatniej epoki lodowcowej z Europy do Azji Mniejszej, daniel europejski już w starożytności został ponownie sprowadzony na rozległe tereny śródziemnomorskie, a następnie w średniowieczu przez Anglię i Danię dotarł do środ-kowej Europy.
• Umaszczenie: Suknia letnia: czerwonobrunatna z jasnymi plamkami
  Suknia zimowa: ciemnoszarobrunatna, plamy ledwie widoczne.
• Wielkość: Do 130 cm do 150 cm długości i około 100 cm wysokości w kłębie.
• Waga: Od 35 kg do 70 kg
• Poroże: Wieniec daniela różni się od poroża jeleni szlachetnych oraz jeleni sika odnogami w kształcie łopat. Tylna krawędź łopaty ma z reguły liczne wyrostki.
• Tryb życia: Daniel europejski jest zwierzęciem towarzyskim. Żyje w chmarach, których liczebność oraz skład nie podlegają sztywnym regułom. Przeważają niewielkie chmary składające się z kilku osobników.
• Odżywianie: Daniel europejski jest gatunkiem wyłącznie roślinożernym. Jego pożywieniem są głównie trawy oraz inne miękkie rośliny. Spożywa chętnie zioła, liście malin, jeżyn i jagód, a także żołędzie, bukiew, kasztany, a nieco rzadziej pędy drzew i krzewów leśnych. Na polach żywi się ziarnami zbóż, owsem, niedojrzałą pszenicą i kukurydzą, liśćmi roślin okopowych i oleistych oraz różnymi bulwami.
• Długość życia: Do 25 lat.
• Ciekawostka: Łopataczami nazywamy dojrzałe daniele byki od 8.-10. łba. Charakterystyczne dla danieli jest tzw. parcie, czyli forsowne rwanie naprzód, najczęściej w sytuacji zagrożenia. Zwierzę skacze wówczas podobnie jak niektóre gatunki gazeli afrykańskich, odbijając się jednocześnie czterema nogami i opadając także ma cztery nogi.

Owca kameruńska

Owce kameruńskie należą do niewielkiej grupy owiec szerstnych (niewytwarzających wełny, stąd brak konieczności strzyżenia), stanowiącej tylko 10% pogłowia na świecie.

• Pochodzenie: Owce kameruńskie pochodzą z zachodniej Afryki, głównie z Kamerunu i z Wybrzeża Kości Słoniowej.
• Umaszczenie: Występują różne maści: Obok brązowej podpalanej która jest jedyna prawidłowa z punktu widzenia zbieżności z wzorcem rasy, istnieje jeszcze brązowo-biała, czarna podpalana i całkiem czarna.
• Wielość: Maksymalna wysokość to 70 cm.
• Waga: Od 35 kg do 70 kg.
• Tryb życia: Owce kameruńskie są zwierzętami o bardzo silnym instynkcie stadnym, łagodne i spokojne, ale czujne i płochliwe. W razie zagrożenia stado potrafi rozbiec się w wielu różnych kierunkach, co stanowi utrudnienie w pracy z psami pasterskimi.
• Odżywianie: Lubią urozmaicenie swojego pokarmu w postaci gałęzi świerka, dębu czy wierzby. Często używane są do wypasania na nieużytkach.
• Długość życia: Od 10 do 15 lat.
• Ciekawostka: Samiec nazywany jest to trykiem.
  W przypadku niebezpieczeństwa przeskakują z łatwością ogrodzenia do 120 cm wysokości. W Europie owce kameruńskie pojawiły się w wieku XX, głównie jako atrakcja ogrodów zoologicznych oraz jako „żywe kosiarki” ogrodowych trawników.

Koza miniaturka

Kozy są zwierzętami użytkowymi, które bardzo wcześnie zostały udomowione przez człowieka na obszarach Basenu Morza Śródziemnego oraz w Małej Azji, prawdopodobnie miało to miejsce 9000 lat przed naszą erą.

• Umaszczenie: Kózki charakteryzują się różnobarwnym umaszczeniem, które posiada barwy od białej do brunatnej, a nawet i czarnej, mogą być także jednolite na całej powierzchni ciała lub łaciate i plamiaste.
• Wielkość: Średnia wysokość dorosłej kózki miniaturowej osiąga w kłębie ok. 50cm.
• Waga: Od 22 kg do 27 kg.
• Pochodzenie: Obecnie nie występuje w środowisku naturalnym. Pochodzenie odmian karłowatych wiąże się z Azją, skąd kozy przywędrowały do leśnych rejonów Afryki Centralnej i Zachodniej. Do Europy zostały sprowadzone w XVII wieku, zaś do Stanów Zjednoczonych trafiły z europejskich ogrodów zoologicznych w latach 50-tych XX wieku.
• Długość życia: Od 10 do 15 lat.
• Ciekawostka: Zwierzęta te są bardzo inteligentne i kontaktowe. Z natury zwierzęta te bardzo lubią zabawę oraz psoty.

Koza anglonubijska

• Umaszczenie: Charakteryzują się różnobarwnym umaszczeniem - od białego, brązowego do czarnego włącznie.
• Wielkość: Od 75 cm do 90 cm w kłębie.
• Waga: Od 110-140 kg.
• Pochodzenie: Rasa została wyhodowana w Wielkiej Brytanii poprzez skrzyżowanie kozy pochodzącej z Indii ''Jumna Pari''z lokalną rasą angielską , a następnie została uszlachetniona rasą ''Zaraibi'' hodowaną w Egipcie.
• Długość życia: Około 10 lat.
• Ciekawostka: Główną zaletą tej rasy, dla której jest ona tak poszukiwana, ceniona i znana to wysoka wydajność mleczna , oraz mleko nie posiadające żadnego zapachu. W codziennym obejściu przywiązuje się do opiekunów. Rasa ta odznacza się charakterystycznym wyglądem głowy. Zwierzęta są bezrogie (bardzo rzadko rogate), uszy mają obwisłe, długie i szerokie. Grzbiet nosa jest wyraźnie zakrzywiony („nos rzymski”).

Hermelin niebieskooki miniaturka

Zwany też królikiem gronostajowym miniaturowym a w Wielkiej Brytanii myląco królikiem polskim (Polish Rabbit), to maleńki króliczek zaliczany do króliczych miniaturek.

• Pochodzenie: Anglia.
• Wielkość: Od 35 cm do 40 cm.
• Waga: Do 1,5 kg.
• Umaszczenie: Białe. Futerko hermelina jest bardzo gęste, sprężyste i jedwabiste.
• Charakter: Hermelin (bez względu na to, czy perfekcyjnie odpowiada wzorcowi, czy też nie) jest króliczkiem o pogodnym, łagodnym charakterze, skorym do zabaw i psot. Idealnie nadaje się do domowych „hodowli”. Doskonały rodzinny pupil.
• Odżywianie: Roślinożerca. Jednymi z najważniejszych składników diety każdego królika jest woda i siano. Króliki chętnie spożywają liście mniszka lekarskiego.
• Długość życia: Do 10 lat.
• Ciekawostka: Królik gronostajowy był pierwszą rasą królików miniaturowych. Hermelin występuje w dwóch odmianach – czerwonookiej (Hec) i niebieskookiej (Hen). Obie odmiany mają nieskazitelnie białe futerko i różnią się od siebie jedynie kolorem oczu.

Królik zajęczak

• Pochodzenie: Anglia. Króliki tej rasy początkowo były hodowane w celach wystawowych ponieważ prezentują się bardzo okazale na wystawach.
• Waga: Od 1,5 kg do 4,5 kg.
• Pożywienie: Roślinożerca.
• Ubarwienie: W polskim wzorcu zajęczak występuje w jednej odmianie barwnej mahoniowo-brązowej. Za granicą wyhodowano później osobniki o barwie: białej, podpalanej czarnej, podpalanej niebieskiej.
• Tryb życia: Zajęczaki wiodą samotniczy lub stadny tryb życia. Są naziemne, niektóre gatunki kopią nory. Zamieszkują tereny otwarte, leśne i górskie.
• Ciekawostka: Po znacznym rozmnożeniu i rozprzestrzenieniu zostały uznane za plagę. Nazwa rasy tego królika pochodzi od sylwetki przypominającej zająca, który z zającem jednak niewiele ma wspólnego. Ta rasa królików nie została wyhodowana ze skrzyżowania królika z zającem tylko dzięki selekcji oraz pracy hodowlanej idącej w tym kierunku. Rasa ta bardzo lubi się szczególnie prezentować. Postawa zajęczaka jest postawą stworzoną do wystaw, a osobniki które nie mają jej w nawyku są poddawane treningom.

Alpaka

Zwierzę udomowione, hodowane dla wełny, przypomina nieco lamę, ale jest od niej mniejsza i z budowy ciała bardziej podobna do owcy.

• Pochodzenie: Ekwador, Boliwia, Peru i Chile.
• Wielkość: Ciało alpaki osiąga 128–151 cm długości, przy wysokości w kłębie 80–100 cm.
• Waga: Od 55 kg do 85 kg.
• Umaszczenie: Różnorodne (22 kolory), najczęściej czarne lub brązowo-czarne, czasem białe.
• Charakter: Mają bardzo łagodny charakter, przez co nadają się do pracy z dziećmi z cierpiącymi na ADHD i z porażeniem mózgowym.
• Odżywianie: Roślinożerca. Jednymi z najważniejszych składników diety jest woda, siano oraz trawa.
• Długość życia: Od 15 do 25 lat.
• Ciekawostka: Z wełny alpak wykonuje się również kołdry charakteryzujące się przede wszystkim właściwościami zdrowotnymi jak również cieplnymi.